EUGENIUSZ TKACZYSZYN–DYCKI, Wiersze
15 lipca 2019
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, fot. Zofia Ziółkowska
I. Polszczyzna mojej matki
wszystko co jest przeszłością
i widnieje przed tobą
lub za tobą i wszystko co będzie
dniem wczorajszym
może się stać poezją tylko wróć
w przemyskie (czyli tam dokąd nie ma
powrotu) pójdź do Papiernickich
i Ilnickich u których zasiedziała się
matka przynajmniej tak to sobie wyobrażam
jej polszczyzna wcale nie jest najgorsza
II. Diagnoza
ograniczenia choć wynosimy je z domu
zawsze lokalizuję powyżej
lub poniżej ale dziś Doktor Picuś
przypisał mi pernazynę
toteż nie będę stronił od ludzi (wiem
że jestem męczący) chyba że ludzie
i ludziska okażą się jeszcze bardziej
upierdliwi skupieni na sobie:
w poezji nie muszę się już starać
odkąd zrehabilitowałem banderówkę
III. Piosenka o niedobrzycy
z lasu Kuczary wychynie zły
mężczyzna w towarzystwie
znanej skądinąd niedobrzycy
o imieniu Mińcia
lecz nie będzie to Bezpaluch
jeszcze dziś pamiętam
ślepą Mińcię za którą postępował gidko
choć mówiło się iż kuśtykał
lecz zaiste nie był to dupiasty
Bezpaluch przecież wyznałbym prawdę
10 IX 2013
IV. Powsinoga
pójdź do Ilnickich i Papiernickich
u których zasiedziała się
Hrudnycha (przynajmniej tak to widzę
w dniu dzisiejszym kiedy niewiele
zdołam osiągnąć) jej polszczyzna
wcale nie jest najgorsza
choć rozpada się w twoim wierszu
zanim się w sobie zbierzesz
otworzysz usta a co w ustach
to i przed ludźmi
a co w tekstach mimo że ułomnych
to i przed Panem Bogiem
V. Udźwig
tylko wróć w przemyskie
czyli tam dokąd nie ma powrotu
pójdź do Słotwińskich
i Bełskich u których zasiedziała się
Hrudnycha jej polszczyzna musi się podobać
jej polszczyzna musi nam wystarczyć
przysięgam że jej polszczyzna wcale nie jest „hirsza”
po dziś dzień podoba mi się „hadziuka”
wszystko co będzie dniem wczorajszym
możesz wraz z „hadziuką”
upchnąć do tekstu (przynajmniej tak to sobie
wyobrażam) wiersz niejedno zniesie
EUGENIUSZ TKACZYSZYN-DYCKI
EUGENIUSZ TKACZYSZYN‑DYCKI ur. 1962 w Przemyskiem (Wólka Krowicka koło Lubaczowa). Opublikował m.in. Nenia i inne wiersze (Lublin 1990), Liber mortuorum (Lublin 1997), Kamień pełen pokarmu (Izabelin 1999, wyd. słoweńskie 2005), Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania (Legnica 2000, 2003), Dzieje rodzin polskich (Warszawa 2005, wyd. austriackie 2012), Piosenkę o zależnościach i uzależnieniach (Wrocław 2008, 2009, Stronie Śląskie 2018, wyd. czeskie 2018), Rzeczywiste i nierzeczywiste staje się jednym ciałem (Wrocław 2009, wyd. serbskie 2018), Podaj dalej (Poznań 2012), Kochankę Norwida (Wrocław 2014), Nie dam ci siebie w żadnej postaci (Kraków 2016) oraz Dwie główne rzeki (Poznań 2019). Laureat m.in. Nagrody Literackiej Gdynia (2006, 2009), Nagrody Literackiej Nike (2009), a także Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za tom Imię i znamię z 2011 roku.