CLARE CAVANAGH
Śmierć Czesława Miłosza

fot. Czesław Miłosz, Mazury, 1981

Poezja Milosza tak często pomagała mi przetrwać ciężkie chwile – nada­wała
się do tego znakomicie, lepiej niż każda inna. A teraz jego wiersze mu­szą pomóc nam wszystkim uporać się z jego stratą. Ale teraz brzmią już one inaczej.
Jak powinno być w niebie – mój przyjaciel powiedział: „Nie martw się, on tam teraz wciąż pisze”. Piosenka o końcu świata – zestawcie to z ty­tułem książki Błońskiego [Milosz jak świat] a zrozumiecie, o co mi chodzi.

Kiedy zaczęłam pisać biografię Miłosza i zaczęłam go poznawać, miał do mnie żal, że będąc w Krakowie, nie dzwoniłam do niego zbyt często. Bardzo mnie to poruszyło. Powiedziałam mu, że czułam się niepewnie, bo to było tak, jakbym dzwoniła do Goethego i pytała, czy mogę do niego wpaść na chwilę.
Będzie mi tego uczucia brakowało.

CLARE CAVANAGH
tłum. Michał Rusinek

Tekst ukazał się w „Zeszytach Literackich” 2004 nr 4/88.

CLARE CAVANAGH jest profesorem nauk humanistycznych, pracuje w Instytucie Frances Hooper na Northwestern University. Niedawno otrzymała Nagrodę ZAIKS oraz Nagrodę Literacką Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury za przekłady poezji polskiej. Jej tłumaczenie Adama Zagajewskiego Asymmetry zostało uhonorowane przez American Academy of Poets nagrodą im. Harolda Langdona.

Fot. ze zbiorów W. Karpińskiego, publikujemy ją za jego zgodą.