Wokół Zuzanny Ginczanki
Wokół Zuzanny Ginczanki
27 listopada w Muzeum Literatury odbyło się spotkanie poświęcone książce Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, będącej rezultatem konferencji naukowej o takim samym tytule. Ginczanka jest ważną postacią w działalności Muzeum; w jego archiwum przechowywana jest korespondencja i rękopisy ocalone z warszawskiego mieszkania poetki.
W rozmowie prowadzonej przez SYLWIĘ CHUTNIK wzięli udział autorzy tekstów, które znalazły się w książce: AGATA ARASZKIEWICZ, BOŻENA KEFF, JACEK LEOCIAK i ANDRZEJ LEDER. Autorzy dyskutowali o zawartości tomu, a potem odczytywali wybrany przez siebie wiersz Ginczanki, opatrując go komentarzem.
Agata Araszkiewicz, autorka monografii poetki, zwróciła uwagę, że po latach zapomnienia, Zuzanna Ginczanka znalazła swoje miejsce w polskiej kulturze literackiej. O zainteresowaniu poetki przyrodą i cielesnością mówiła Bożena Keff, zdaniem której Ginczanka widziała w Kulturze nudę, w przeciwieństwie do żywotności Natury. Keff stwierdziła, że gdyby Ginczanka żyła współcześnie bez wątpienia zaangażowała by się w działalność ruchów ekologicznych. Andrzej Leder zauważył, że przywiązanie poetki do naturalizmu łączyło się u niej z zaciekawieniem abstrakcją, badaniem możliwości języka, odwoływaniem się do futurystów – na co wskazuje na przykład wiersz Labirynt obłędny. Jacek Leociak za dwa główne motywy w twórczości Zuzanny Ginczanki uznał kontrastujące ze sobą, zmysłowość i makabrę. Jego zdaniem, zainspirowana duchem czasów i tragediami I wojny światowej nieświadomie przepowiedziała czekający ją los.
Spotkanie zakończyło się odczytaniem przez prowadzącą Sylwię Chutnik ostatniego znanego wiersza Ginczanki Non omnis moriar.