ADAM ZAGAJEWSKI, Wiersze
ADAM ZAGAJEWSKI
Wiek XX na emeryturze
Spróbujmy sobie to wyobrazić:
nieco podobny do Tołstoja starzec
przechadza się po polach Pikardii,
gdzie niegdyś śmieszne tanki
nieporadnie pokonywały
drobne wyniosłości terenu.
Odwiedza także miasto
w którym umarł Bruno Schulz
albo siada na brzegu rzeki,
nad mętną wodą Wisły
tam łąka pachnie rozgrzanym
mleczem i łopianem i pamięcią.
Dużo milczy, mało się uśmiecha.
Lekarze zalecają mu usilnie
żeby unikał wzruszeń.
Mówi: jednego się nauczyłem
Jest tylko litość –
dla ludzi, zwierząt, drzew i obrazów,
dla pokonanych i dla zwycięzców
Istnieje tylko litość,
zawsze spóźniona.
ADAM ZAGAJEWSKI
ADAM ZAGAJEWSKI, ur. 1945 we Lwowie. Poeta, prozaik, eseista. Przedstawiciel pokolenia Nowej Fali. Autor kilkunastu tomów poezji i szkiców. W 2004 otrzymał Neustadt International Prize for Literature. Odznaczony m.in. Orderem Legii Honorowej, 2016 i Literacką Nagrodą Księżniczki Asturii, 2017. Ostatnio wydał zbiór szkiców Substancja nieuporządkowana (Znak, 2019) i tom wierszy Prawdziwe życie (a5, 2019).
Zobacz także
