TOMAS VENCLOVA, Wiersze
San Michele
Dwuobliczna, jak Janus, szczelina
kanału sięga łodzi wyrzuconej
na nabrzeże. Tam rodzi się jednia
źrenicy oraz kopuły niebieskiej.
Silnik pracuje pośród pustkowia
i glinę kruszy zgruchotana burta.
To tam rażącym jasnych ścian blaskiem
i słońcem czerwca powita nas Orkus.
Trawa, kamienie. To jest ta wyspa.
I tak wędrowiec skamieniały słucha
jak nad krzewami narasta cisza,
jak sfera sferze odpowiada głucho,
jak skały fale bezlitośnie tną –
zanim świadomość z odrętwienia zbudzi
nie ostrze bólu, ale jeszcze wciąż
nie statek, woda ani głosy ludzi.
1997
TOMAS VENCLOVA
tłum. Beata Kalęba
TOMAS VENCLOVA ur. 1937. W Zeszytach Literackich ogłosił swoje wiersze (Rozmowa w zimie, 1989 i 2001 – wydanie poszerzone) oraz eseje: Niezniszczalny rytm (2002), Opisać Wilno (2006), Z dzienników podróży (2010), Czesław Miłosz / Tomas Venclova, Powroty do Litwy (2011). Na jego osiemdziesięciolecie „Zeszyty Literackie” opublikowały tom jego wierszy wybranych Obrócone w ciszę oraz rozmowę‑rzekę z Ellen Hinsey Magnetyczna Północ. Członek zespołu redakcyjnego „ZL”.
BEATA KALĘBA adiunkt na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykłada i tłumaczy literaturę litewską.
Wiersz pochodzi z tomu Obrócone w ciszę (Zeszyty Literackie, 2017): San Michele – cmentarz w Wenecji, na którym są pochowani między innymi Igor Strawiński, Ezra Pound i Josif Brodski.Trawa, kamienie – kryptocytat z wiersza Brodskiego Odyseusz do Telemacha.
Zobacz także
ADAM SZCZUCIŃSKI, Wyspa
JOSIF BRODSKI, Itaka
JOSIF BRODSKI, Odyseusz do Telemacha, „ZL” 2012 nr nr 4/120
